Lees meer over onze auteur Irma Meulendijk

Mijn naam is Irma Meulendijk en in tegenstelling tot andere bloggers ben ik momenteel niet meer werkzaam bij een Scholenstichting. Dit betekent echter niet dat ik ooit wel ‘met mijn handen in de klei stond’ en niet zo’n beetje ook!

 

Werkervaring

Als vers afgestudeerde leerkracht van de PABO werd ik namelijk direct het diepe in gesmeten en mocht gaan invallen. Vijf dagen in de week met wanneer ik geluk had minder dan vijf scholen om te bezoeken. Het onderwijsklimaat zag er rond 2011 toch wel wat anders uit, met je beste beentje voorzetten was er zeker nog geen garantie op een vaster plekje op een school.

Ik werd daarom dan ook bijzonder gelukkig van zwangerschapsvervangingen. Dan mocht ik namelijk een langere periode een klas begeleiden. Had ik dan net een goede band opgebouwd met de kinderen mocht ik weer naar een andere school om daar de sfeer te gaan proeven. Hierdoor wist ik best goed wat ik wilde, en kon ik, toen er eindelijk ruimte kwam om mij een baan aan te bieden op één school een hele goede keuze maken. Ik wist immers ook heel goed wat ik niét wilde.

Destijds was ik ervan overtuigd een echte middenbouw leerkracht te zijn en daar maakte ik tot dan toe ook de meeste uren. De directrice die mij had aangenomen, voorzag echter een ander carrière pad voor mij.

Halverwege mijn jaar in groep 5 zou ik naar groep 1-2 gaan, destijds deed ik dat met frisse tegenzin en had ik best wat moeite ‘mijn klasje’ achter te laten (in de handen van een deskundige collega, dat wel).

Na een half jaar zoekende te zijn geweest als kleuterleerkracht merkte ik echter steeds meer mijn draai te vinden. Ik kwam er met ruim vijf jaar onderwijservaring op zak achter dat ik eigenlijk nauwelijks iets wist van het echte kleuteronderwijs.

 

Hoe- overleef- ik een kleutergroep?

Ik werd verrast door de onbevangenheid, primaire reacties en het explorerende karakter van veel kleuters. Soms was het echt wel even worstelen en zoeken. Waar ik in het begin nog iedere keer de hoofden telde bij het naar binnen gaan, na het buitenspelen. Durfde ik er gaandeweg mijn ervaring steeds meer op te vertrouwen dat kinderen echt wel mee naar binnen toe zouden lopen (of ik kende mijn pappenheimers).

Wist ik de eerste jaren dat er zand in een zandbak hoorde, wist ik na een aantal jaren mijn blik te verruimen en deze te vullen met afwisselend materiaal. Durfde ik meer uit te gaan van de ontwikkelkracht van kinderen en leerde ik meer los te laten.
Om mijn leerwinst uit te breiden en meer beredeneert te maken ben ik me middels de Post HBO opleiding: Jonge Kind specialist verder gaan ontwikkelen.

Hoewel digitale geletterdheid nog in de kinderschoenen stond besloot ik daar mijn onderzoek op te richten. Ik besefte al vroeg dat enkel het aanbieden van middelen zonder gerichte doelstellingen niet altijd de gewenste effecten hadden.

 

Affiniteit met digitale geletterheid

Ook toen had ik al een “hekel” aan “schermzombies” en wilde ik niet te veel onderwijstijd besteden aan het kijken van filmpjes (zelfs niet van School TV). In mijn klas leidde dit bij menig kleuter tot verontwaardigde reacties want, de andere juf/meester kijkt wel naar Youtube filmpjes, tja en dat deed ik niet. Als er al een fimpje werd gekeken, ik ben heus niet heilig en verdronk ook weleens in het werk, gaf ik de voorkeur aan SchoolTV.

Daarnaast wilde ik zelf uitzoeken hoe een Bee Bot werkte en wat je er nog meer mee zou kunnen dan alleen op een mat ermee werken. Zo kwam het dat ik met mijn klassen steeds meer de mogelijkheden van de materialen onderzocht en ook echt gave dingen heb zien gebeuren. Bijvoorbeeld een kleuter die tijdens een spelinloop aan zijn vader programmeerbeginselen aan het uitleggen was met behulp van pijlen en hoepels. Vader was erg onder de indruk en ik ook!

Graag had ik dit nog verder willen uitbouwen maar mijn actieve tijd in het basisonderwijs zat er toen al bijna op.

 

Post Covid

Net als bij vele anderen trof Corona ook mijn school en uitgerekend op mijn trouwdag kreeg ik te horen dat mijn leerlingen in quarantaine moesten. Na zorgvuldig doorvragen hoefde ik die dag gelukkig nog niet maar dag erna alsnog wel.

Mijn directrice leefde ontzettend mee en op zondagmiddag na mijn ziekteperiode liet ik weten er zeker weer te zijn. Het was een flinke griep , voor mij en gelukkig niet meer dan dat. Die avond begon er echter een allesverzengende hoofdpijn die gepaard ging met een reeks andere klachten waarvan het gros tot op de dag van vandaag niet meer weg is gegaan.

Wegens vermoeidheid lukte het me in 2 jaar tijd niet meer om te integreren in mijn klas en met veel verdriet nam ik in 2022 afscheid van het onderwijs.

 

Mediacoach

Ik denk dat een zin als ‘een geluk bij een ongeluk’ echt wel van toepassing is wanneer ik kijk naar mijn loopbaan vanaf 2021. Waar ik stilletjes aan de overgang maakte na een succesvol Spoor 2 traject naar de Bibliotheek. Ik mocht hier gaan proberen of de functie ‘Mediacoach’ bij mijn huidige mogelijkheden en energetische inzet zou passen.

Minder uren werken, meer flexibiliteit en zeer belangrijk; in hoge mate betrokken blijven bij het onderwijs. Het leek ontzettend goed bij mij te passen en nu met enkele jaren ervaring kan ik zeggen dat ik heel veel geluk heb gehad op deze plek terecht te mogen komen.
Hoewel ik nog steeds de band die je met leerlingen kunt hebben mis, en ik minder vaak voor een groep sta, heb ik hele andere talenten van mijzelf mogen ontdekken. Ik ben er dan ook van overtuigd dat ik als leerkracht geen gastblogger voor Tip onderwijs zou zijn geworden!

Ben je benieuwd naar mijn ervaringen als Mediacoach, volg me dan via LinkedIn