Mijn eerste stappen in het schoolleiderschap

Na ruim twintig jaar met hart en ziel in het onderwijs te hebben gewerkt, waarvan de afgelopen zes jaar op een basisschool in Nieuwegein, voelde ik dat het tijd was voor een volgende stap: het directeurschap.

In mijn loopbaan heb ik veel rollen mogen vervullen – van (senior)leerkracht tot bouw- en cultuurbegeleider, en de afgelopen jaren als adjunct-directeur. De opleidingen tot basis- en vakbekwaam schoolleider hebben me zeker veel geleerd, maar de meeste inzichten kwamen toch echt uit de praktijk. Samen met de directeur leidinggeven aan een school is intensief, soms complex, maar vooral ontzettend leuk.

Als adjunct stond ik naast én achter mijn directeur, maar vooral ook tussen het team. Ik was de verbindende schakel, iemand bij wie collega’s makkelijk binnenliepen. Die rol voelde natuurlijk, juist omdat de stap van leerkracht naar directeur voor velen nog best groot kan zijn. Transparantie en open communicatie bleken daarin cruciaal.

Toch begon het te kriebelen.

Ik zat niet op de schopstoel en was ook niet actief op zoek, maar toen ik een vacature tegenkwam voor een directeursfunctie op een kleine school in Doorn, was mijn interesse direct gewekt. Een functie voor 0,7 fte – goed te combineren met mijn gezin met drie kinderen (15, 11 en 6 jaar oud) – binnen een klein, overzichtelijk bestuur met zeven scholen en een relatief jong team. Dat sprak me aan.

Ik besloot zonder veel voorbereiding op gesprek te gaan. Het klikte meteen. In het tweede gesprek werd het serieuzer: vier praktijkgerichte casussen, een presentatie over hoe ik de nieuwe schoolvisie zou implementeren – gekoppeld aan beleidsterreinen. Spannend, maar ook ontzettend motiverend. En met succes: een dag later werd ik gebeld met goed nieuws. Kort daarna zat ik aan tafel voor mijn arbeidsvoorwaardengesprek.

De start: vol energie en vragen

Na een warm afscheid van mijn vorige school begon ik vol goede moed aan mijn nieuwe uitdaging. Nieuwe systemen, mensen, routines, regels – het voelde alsof er een wervelwind over me heen kwam. Tegelijkertijd merkte ik hoe snel de verwachtingen van een directeur concreet en hoog zijn. Iedereen wil iets van je. En hoewel ik met enthousiasme begon, voelde ik me in de eerste weken ook onzeker. Had ik wel de juiste keuze gemaakt? Kan ik dit eigenlijk wel?

De bekende uitspraak “de eerste 100 dagen moet je op je handen zitten” kwam regelmatig voorbij in mijn hoofd. Observeren, luisteren, in beeld brengen – makkelijker gezegd dan gedaan. Want waar leg je de focus als je nog zoveel niet weet?

Voor mij werd al snel duidelijk: de focus ligt op mensen. Op het team. De leerkracht maakt het verschil, en daarmee ook de schoolleider. Goed schoolleiderschap gaat niet alleen over structuur en organisatie, maar vooral over het stimuleren van professionele groei en het borgen van onderwijskwaliteit. (Lieskamp, 2019)

Daarom heb ik met alle collega’s een kennismakingsgesprek gevoerd. Ik ben veel in de klassen geweest, heb gepraat met kinderen, ouders en zelfs met buurtbewoners. Want hoe klein of groot de school ook is: uiteindelijk draait het altijd om verbinding, vertrouwen en samen vooruitkijken.

Tot slot

De eerste maanden als directeur zijn leerzaam, intensief en soms ook spannend. Maar bovenal zijn ze waardevol. Ik groei, leer elke dag, en voel steeds sterker: dit is waar ik nu moet zijn. En die twijfel aan het begin? Die hoort erbij. Want alleen door jezelf af en toe die vragen te stellen, blijf je scherp, reflectief en dicht bij jezelf – precies wat goed schoolleiderschap nodig heeft.

“Goed onderwijs begint bij een goede leerkracht, maar duurzaam onderwijs groeit met inspirerend leiderschap.”

Nienke Felix

Bron:

Lieskamp, M. (2019, 23 maart). De schoolleider doet ertoe. Wij-leren. Geraadpleegd op 7 september 2025 van https://wij-leren.nl/onderzoek-kenmerken-goede-schoolleider.php